tor

1. Coś idzie, biegnie, toczy się itp. swoim, wytkniętym, starym torem, innym, nowym torem «coś odbywa się tak jak dotychczas, tak jak zaplanowano lub w sposób odmienny od dotychczasowego»: Gdyby Sobieski nie był ruszył pod Wiedeń, wszystko poszłoby innym torem! F. Koneczny, Polska. (...) życie moje potoczyło się nowym, odmiennym torem (...). B. Schulz, Sanatorium.

2. Ktoś odstawiony na boczny tor «o kimś, z kim przestano się liczyć, kogo odsunięto od czegoś»: Czują się odstawieni na boczny tor. Wiedzą, że prawdziwą i szybką karierę można zrobić, rozpracowując mafię lub jakiś porządny napad na bank. A operacje kontrwywiadowcze ciągną się latami, bywa, że dłużej. CKM 5/2001.

3. Odstawić kogoś na boczny tor «pozbawić kogoś jego dotychczasowego znaczenia, wpływu, uczynić kogoś mało ważnym»: (...) kierownictwo słusznie uznało, że trzeba go odstawić na boczny tor, by nie był widoczny. Przenieśli go na szefa cenzury, choć z usposobienia był to bardziej redaktor niż cenzor. T. Torańska, Oni.

4. Przestawić, naprowadzić, pchnąć, wykierować itp. coś na inne, nowe, właściwe itp. tory «nadać czemuś inny, nowy, właściwy itp. kierunek, zmienić dotychczasową działalność»: (...) szukałem wtedy jakiegoś innego zajęcia dla skierowania myśli na inne tory. R. Antoszewski, Kariera. Aby dźwignąć Polskę ze zniszczeń i zgliszcz, aby pchnąć ją na nowe tory, potrzeba ogromnych trudów i wyrzeczeń (...). ND 5/1959.

Coś toczy się utartym torem zob. utrzeć 1.

Ślepy tor zob. ślepy 2.

Utarty tor zob. utrzeć 3.

Zejść, schodzić na jakieś tory zob. zejść 2.